ทำความรู้จักกับยุคสมัยและปฏิทินญี่ปุ่น

ยุคเมจิ (ค.ศ. 1867-1912)

ยุคโมเดิร์นของญี่ปุ่นนับว่าเริ่มตั้งแต่ปีค.ศ. 1867 ถ้าเป็นแฟนประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นน่าจะจำกันได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของยุคเมจิ ซึ่งเป็นยุคที่ญี่ปุ่นเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ ผู้นำประเทศในยุคนั้นคือจักรพรรดิเมจิ ขึ้นครองราชย์เมื่ออายุเพียง 14 ปีเท่านั้น

ยุคไทโช (ค.ศ. 1912-1926)

“ไทโช” มีความหมายว่า “คุณธรรมอันยิ่งใหญ่” ยุคนี้เริ่มต้นที่ปีค.ศ. 1912 เมื่อจักรพรรดิไทโชสืบทอดต่อจากพระบิดา ต่อเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ระหว่างยุคเมจิ ในยุคไทโชก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวและการเรียกร้องสู่ระบอบประชาธิปไตยที่เรียกว่า “ประชาธิปไตยไทโช” ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงรุ่งเรืองหลังสงครามโลกครั้งที่ 1

ยุคโชวะ (ค.ศ. 1926-1989)

ยุคโชวะนับเป็นยุคสมัยที่ยาวนานที่สุดของญี่ปุ่น เริ่มต้นในค.ศ. 1926 หลังการสวรรคตของจักรพรรดิไทโช และสิ้นสุดในค.ศ. 1989 ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นก็เริ่มเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นเผด็จการแบบเบ็ดเสร็จ แต่ก็เข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อีกครั้งหลังสงคราม ในยุคนี้จักรพรรดิไม่ได้ถูกมองเป็นพระเจ้าอีกต่อไป ในครึ่งหลังของยุคโชวะได้นำระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญมาใช้กับประชาธิปไตยเสรีนิยม หลังจากสงครามญี่ปุ่นก็เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

ยุคเฮเซ (ค.ศ. 1989-2019)

เฮเซ แปลเป็นไทยได้ว่า “ความสงบสุขทุกหนแห่ง” เทียบกับยุคที่ผ่านพ้นมาแล้วก็พูดได้ว่ายุคสมัยนี้เป็นช่วงเวลาที่แสนสงบสุขและรุ่งเรืองของญี่ปุ่น ยุคเฮเซเริ่มต้นในปีค.ศ. 1989 ในตอนที่จักรพรรดิเฮเซขึ้นครองราชย์ เป็นยุคที่ญี่ปุ่นมีการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว แต่กลับเป็นไปได้ไม่นานนักจนถึงช่วงยุค 1990s ทศวรรษต่อมาถูกเรียกว่าเป็น “ทศวรรษที่สูญหาย” หรือ “Lost Decade” จากการที่ประเทศประสบปัญหาด้านเศรษฐกิจอย่างรุนแรง

ถึงอย่างนั้นยุคเฮเซก็ยังเป็นยุคสมัยที่ชวนให้หวนคิดถึง ชิ้นส่วนแห่งยุคเฮเซยังคงเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ และดำเนินเรื่อยมาจนถึงปีค.ศ. 2019 (ปีเฮเซที่ 31) เมื่อจักรพรรดิสละราชสมบัติ ขึ้นครองราชย์แทนโดยสมเด็จพระจักรพรรดินารุฮิโตะ และเป็นจุดเริ่มต้นของยุคสมัยเรวะในปัจจุบัน